اشک ما برای تیر و آهن نیست

عمریست دل‌های عاشقان غبطه می‌خورد به کبوترهای بقیع. اشک‌هایمان در غم این غربت سرگردانند که تنها راه درد و دل هم همین اشک‌هاست. تربت غریبی که زائری جز آخرین فرزند فاطمه ندارد. کاش می‌شد با روشنی اشک‌هایمان، چراغی باشیم بر مزارتان. کاش می‌شد این غم تنهایی را به تاریخ سپرد و جهالت را ریشه‌کن کرد. کاش می‌شد اندکی از این همه غربت ائمه کم کرد. آنهایی که با بی‌حرمتی به ریشهٔ بارگاهتان تیشه زدند، ندانستند که خودشان را از بین برده‌اند. می‌شد منبع